Kultura

Na małej scenie materace. Na jednym Angelika Cegielska. Na niej sushi. Atmosfera gęstnieje i po chwili nie ma już odwrotu. Temat wymaga by się nie dygać, z podniesioną głową go podejmować, trochę wstyd się zawstydzić. Z drugiej strony Angelika ma na sobie tylko białą marynarkę i skórzane sznurowane buty z obcasem, który klasyfikuje je bliżej szczudeł niż obuwia. Ma też pejcz i kieruje go w moją stronę. Mówi „Ty”. Zdaje się, że to będzie bardziej niebezpieczne niż cudowne i pożyteczne. O seksie na pewno.

Panna Leere zdaje się być nie w sosie. Na pozór oddalona, czyli automatycznie wyniosła. Wśród ładnych panów prawie niewdzięczna. Nie kokietuje, nie kusi, nie emituje biustu, nie przeszywa spojrzeniem. Gdzieś za panną Leere nabrzmiewa fabuła. Jest dość śmiesznie, zgrabnie, rytmicznie. Tylko to wszystko jakieś takie za, w tle. Mój wzrok Więcej…