Katastrofa ekologiczna i ostatnia szansa ludzkości na przedłużenie swojego pobytu na Ziemi. Teraz. Wśród wielu głosów o potrzebie lub fanaberii segregowania odpadów, panicznego nasadzania roślin, monetyzowania zmian w środowisku są młodzi ludzie. Gdzieś w tych czasach i równocześnie w młodych leży powinność, odziedziczony obowiązek by działać. Greta i ostatni Wieloryb to opowieść o innych czasach…
(więcej…)
Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu gdzie wczoraj byłem na „Czego nie widać” od dawna podejmuje kroki by spotkać się z widzem. Nie tylko by sprzedać mu bilet i posadzić na fotelu na przeciwko sceny, ale by z nim porozmawiać, zaproponować ważny temat.
(więcej…)
Dzieci są ważnym kontekstem w rozmowach o ekologii i dbaniu o środowisko. W końcu to im je „zostawimy”. Dbanie o otoczenie jest pośrednio dbaniem o przyszłe pokolenia. To jednak nie wszystko. W dzieciach jest coś, co często nam umyka. Opowiem ci dziś dlaczego tak się dzieje i co przez to tracimy. Ekologia z dzieckiem, jako punktem odniesienia jest drogą od kultury do natury.
(więcej…)
Ekologia bez człowieka świetnie sobie poradzi. Ekosystem oczyści się z plastiku, spalin i smutków łysych małp naczelnych i pójdzie dalej
Ekologia z człowiekiem w centrum to więcej niż rachunek korzyści lub strach przed wyginięciem. Z ładu w wartościach wynika świadome zaangażowanie w ekologię
Okazało się, że po wielu przugodach wróciłem do posługiwania się tabelką. Okazało się, że działanie uczniów jest wtedy, gdy tabela kusi pustką.
Praca z ludźmi często wymaga zobrazowania procesu, uczucia, mechanizmu osobie, która nie ma i nie musi mieć specjalistycznej wiedzy psychologicznej. Wtedy często posługuję się metaforami i porównaniami do tekstów kultury. 4 wnioski z Gwiezdnych Wojen do pracy z ludźmi to moja refleksja nad uniwersalnymi elementami sagi Lucasa, ale też wykwit Więcej…
Poszukiwania Dzikiego prowadziły przez oglądanie jego przestrzeni, spojrzenie na poznanie go jak na zadanie. W każdym umykają konkrety. Jak tę spersonifikowaną, urzeczywistnioną dzikość zobaczyć? Czy to jest sprawa teoretyczna, czy raczej konkretna. Jak spowodować objawienie Dzikiego? (więcej…)
Pisałem ostatnio o spektaklu „Dziki„. Stawiam tam taką tezę, że poznawanie własnej dzikości jest nam zadane z natury. Zdawało mi się, że ten zwrot jest oczywisty. Do momentu, kiedy Tomasz Jękot (kierownik literacki w Wałbrzyskim Teatrze Dramatycznym) postawił mnie przed zadaniem rozwinięcia tego wątku. Dzikiego poznać należy z natury, więc zacznę od natury. (więcej…)
Dziki to spektakl, który powstaje w wałbrzyskim Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w ramach Konkursu im. Jana Dormana organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Reżyseruje go Klaudia Hartung-Wójciak. Spektakl pojawi się w kilkudziesięciu szkołach w Wałbrzychu i okolicach. Jednym z problemów poruszanych w sztuce jest dzikość. Zrozumienie jej, zobaczenie jej w kontekście i pokazanie jej młodym ludziom to zadanie spektaklu, któremu ochoczo towarzyszę. (więcej…)