Projekt Greta i ostatni Wieloryb doszedł do pierwszego podsumowania. 16.01.2020 w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu odbyło się spotkanie podczas którego nauczyciele, dyrektorzy, zespół aktorski, koordynator projektu dzielili się swoimi refleksjami po spotkaniu z morską detektywką. Późniejszy wernisaż fotografii Kuby Burzyńskiego miał być okazją do nostalgicznego spojrzenia na ponad dwadzieścia pięć podróży oraz własne doświadczenia aktorów.
Fotografie Kuby Burzyńskiego ukazują aktorów w trakcie pracy, w momencie gdy budują porozumienie z widzem. Kuba chwyta ich w momencie zastanowienia, w chwili gdy są prawdziwie sobą, nie postacią, nie aktorem, nie udają – myślą o tym, co zrobić dalej, jak być, żeby widzowie wierzyli w to co widzą. Dorota Furmaniuk mówi o tym, jak istotne jest bycie skupionym i spójnym w swoich działaniach, bo młodzi zapytają, od razu dają znać, że coś jest nie tak.
Rafał Kosowski zwraca uwagę, że na zdjęciach Kuby dokładnie widać jaką kwestię wypowiada aktor, jaką przekazuje emocję. To sprawia, że wspominanie jest prawie automatyczne, od razu wracamy w pamięci do tych scen, tego jak różniły się w poszczególnych szkołach.
Najważniejszym dla mnie doświadczenim w tym spotkaniu było to, że do późna, w centrum Wałbrzycha świeciło się światło. Ludzie wciągnięci w rozmowę stali w kontrapunkcie do ciemnych i martwych ulic miasta. Udało nam się zgromadzić przy istotnych i pięknych fotografiach, wspominać, poddać się wzruszeniu, śmiać się i faktycznie być.
Kuba Burzyński
Autor fotografii wystawionych podczas wernisażu 16.01.2020. Człowiek związany z teatrem przez studia, protesty związane z sytuacją w Teatrze Polskim we Wrocławiu oraz pracę w Teatrze Dramatycznym im. Szaniawskiego w Wałbrzychu.
Orędownik otwartej i partnerskiej umowy między teatrem a widzem. Takiej, w której obie strony brane są na poważnie, takiej, która daje możliwość dostrzeżenia na scenie czegoś, co poruszy refleksje, spowoduje zastanowienie. Zwłaszcza dziś, gdy łatwo jest odbiorcę zmanipulować tendencyjną informacją, pominąć dosłowną interpretacją lub zniechęcić nadto górnolotną analizą.
Kuba fotografował aktorów grających spektakl Greta i ostatni Wieloryb w wałbrzyskich szkołach. Na jego fotografiach widać więcej niż same postaci. Są na nich aktorzy w momencie zawierania porozumienia z widzami, budowania na ich oczach świata w miejscach, które znają, w chwili wciągania w przygodę, wspólnego podróżowania.
Dorota Kowalkowska
Pedagog teatru, teatrolog, koordynatorka projektu Greta i ostatni Wieloryb. Stoi w połowie drogi między widzem a teatrem. Zachęca ich do zbliżenia. Delikatnie i z szacunkiem dla jednego i drugiego. Buduje przestrzeń w teatrze dla widza przez projekty i działania takie jak Obserwatorium Otwarty Uniwersytet Teatru i przestrzeń u widza na Teatr między innymi przez czteroletnią obecność w wałbrzyskich szkołach z „Dormanami”. Zgrabnie unika wkładania w role, skrupulatnie tropi i eliminuje bariery komunikacyjne, panuje nad przestrzeniami, które otwiera.
Podziękowania
Bardzo dziękuję panu Piotrowi Jonkowi za zbudowanie zwyczaju pokazywania sztuki w miejscu, gdzie się spotkaliśmy i we mnie, Ewie Węgrzyn – Jonek za ciche wspieranie tego budowania.
Zakładowi Aktywności Zawodowej Victoria za profesjonalne i błyskawiczne wydruki
Martynie Mierneckiej za nieocenioną pomoc przy przygotowaniu naszej mikro publikacji
Zespołowi Grety, za zaangażowanie i pomoc przy tworzeniu treści i niespodzianki.
Do zobaczenia na Wyzwolenia 4
